W latach 1964-1975 była korespondentką wojenną z Wietnamu dla prasy polskiej oraz zagranicznej. Nadsyłała reportaże prosto z frontu. Po powrocie do Polski swoje doświadczenia opisywała w licznych książkach, m.in.: Most na rzece Ben Hai (1964), Alarm na ryżowiskach (1966), Taniec z ogniem (1974), Córka jego ekscelencji (1978), Raport z linii ognia (1981), Nie ma pokoju dla pól ryżowych (1981), Skarby z dalekich podróży (1986). Warneńska podróżowała nie tylko po Wietnamie - była również świadkiem wydarzeń w Kambodży. Przeczytamy o tym w: Niespokojna oaza (1971) i Śladami Pol Pota (1999).
Pani Monika pisała nie tylko dla dorosłych, ale też dla młodszych czytelników. Przybliżała im odległe kultury w zbiorach historii i baśni, np. Wąż ma groźne oczy (1980), Ścieżki przez dżunglę (1988), Tygrysie oczy. Opowieści egzotyczne (1983)... Będąc dzieckiem, uwielbiałam te wydania.
Niestety po zmianie ustroju w Polsce pisarka straciła na popularności. Dlatego pomimo jej regularnych podróży do Azji wydała tylko kilka książek. Wśród nich zaciekawić Was mogą: Zaginione królestwo (1998) opowiadające o dawnym państwie Czamów (người Chàm) czy Oczy smoka (2006) - powieść, której akcja dzieje się w Kambodży w czasie reżimu Czerwonych Khmerów. Do tej pory nie mogę przeboleć, że nie wydano drugiej części tej książki!
Co tu dużo pisać?
Serdecznie zachęcam do lektury!
Wspomnę jeszcze tylko, że poza literaturą podróżniczą Warneńska pisała też książki o pisarzach (m.in. o Żeromskim), a także powieści dla młodzieży.